Door Floor Drees - Ik was zaterdagmiddag even bij mijn opa en oma - wie opmerkt dat mijn vriend en familieleden een wel erg grote rol spelen in mijn stukjes: goed gezien - op bezoek. De ochtend daarvoor was ik met mijn kindje watvindikvanjou.nl op de radio geweest. Mijn trotse vader had mijn opa naar de live-uitzending laten luisteren….
Toen ik ‘s middags bij het grootouderlijk huis aankwam, wist mijn opa zich te herinneren dat ik zo fel had geklonken. Waarom hadden die mannen van de radio me zo aangevallen? Mijn moeder en ik konden hem gerust stellen. Ik praat nu eenmaal snel en misschien wat agressief, maar wat wil je, als de regisseur ongeveer naast je hoofd zit te gebaren dat er geen tijd meer is?! Dan probeer je nog zoveel mogelijk in 1 zin te proppen. Ik besloot mijn betoog met “de radiomannen vonden watvindikvanjou.nl juist hartstikke leuk!”
Waarna mijn opa zich hardop afvroeg wat dat watvindikvanjou dan was. Hier nam mijn moeder het over. Gelukkig maar, want ik zou niet weten hoe ik online personal branding of online reputation management zou moeten uitleggen aan een man die niet eens weet wat hoe e-mail werkt…
“Alles wat mensen doen op het internet, is terug te vinden, ook gênante dingen. Werkgevers kijken standaard even op internet wat hun medewerkers en sollicitanten uitspoken. Daar mogen natuurlijk geen rare dingen uitkomen. Floor checkt of er geen vreemde dingen rondzwerven en of ze wel goed op de foto staan.” Goed, niet helemaal compleet, maar het oude paar leek het te snappen.
Mijn oma, vredelievend als ze is, knikte met alles een beetje mee. Toen mijn opa vroeg hoe mensen dan wisten van het bestaan van watvindikvanjou.nl en ik mond-op-mond reclame en Twitter noemde, herhaalde mijn oma wijs: “Twitter, jaja, Twitter.”
Ik geloof dat ze het nu enigszins begrijpen en dat is allemaal te danken aan mijn moeder die er zelf de ballen van snapt. Levenslesje.