Werving en selectie op basis van ‘no cure no pay’ houdt de markt negatief in haar greep, aldus recruitmentbureau Primatch. De werkwijze waarbij de recruiter een percentage van het jaarsalaris van een geplaatste kandidaat ontvangt, leidt tot slechte dienstverlening. Recruiters zouden zich op uurbasis moeten laten belonen. Dat is transparant, goedkoper en de kans dat een vacature succesvol wordt ingevuld is groter. Primatch is het eerste bureau in Nederland dat enkel nog op deze basis werkt en wil hiermee een voorbeeld stellen.
Primatch verbaast zich over het ‘harde, commerciële beleid’ dat de werving en selectiewereld in haar greep houdt. “De branche doet al jaren z’n best om de eigen markt te verpesten”, zo stellen Jeroen Bergen en Ronald Leeuwenberg. “Goede recruitment vereist inzicht in een bedrijfscultuur en in de mentaliteit en de beweegredenen van kandidaten. Maar werving- en selectieconsultants worden intern tegenwoordig vaker afgerekend op commerciële vaardigheden. Niet op aspecten als kennis, kwaliteit en de toegevoegde waarde die ze bieden aan opdrachtgever én kandidaat.”
Ethiek
Met het commerciële belang in het achterhoofd en onder het motto ‘niet geschoten is altijd mis’ zou ook ‘de minst slechte kandidaat’ worden voorgesteld. “Voor je het weet worden kandidaten beschouwd als ‘handelswaar’. Je gaat niet adviseren, maar een kandidaat verkopen. Daar is niemand mee gediend. De opdrachtgever niet, maar ook de kandidaat niet. Bovendien werkt het zogenoemde snelle ‘cv-schieten’ onethisch gedrag in de hand. Bijvoorbeeld een kandidaat voorstellen zonder dat hij of zij dat feitelijk heeft toegestaan zodat je in ieder geval de eerste bent.”
Hoge kosten
Ook bedrijven klagen vaker over de hoge kosten van werving- en selectiebureaus. Een gemiddeld recruitmentfee zit snel in de buurt van 20 tot 25 procent van het jaarsalaris. Hoe zwaarder de functie, hoe hoger de fee. Bij een jaarsalaris van 50.000 euro met een beloning van 20 procent betaalt een opdrachtgever dus 10.000 euro. Deze vergoeding zou moeten opwegen tegen de kosten die een bedrijf maakt wanneer het de werving en selectie zelf doet. “No cure no pay is momenteel vooral een krachtig verkoopargument”, werpt Leeuwenberg tegen. “Het lijkt mooi, een opdrachtgever betaalt alleen als zijn probleem wordt opgelost. Maar het reële werk bij de succesvolle invulling van een vacature bedraagt maximaal dertig uur. Zet dat af tegen een uurtarief van honderd euro en de conclusie is dat recruitment op urenbasis een besparing van zeventig procent oplevert.”
Crisis
De hoogconjunctuur van voor de kredietcrisis zou veel bureaus in slaap hebben gesust door deze al te makkelijke verdiensten. Optimistische recruiters stellen dat ze nu, in crisistijd, even moeten overleven maar dat bij een aantrekkende economie direct weer personeelsschaarste zal ontstaan. Dus wachten ze rustig op goede tijden. “Een fundamentele denkfout”, volgens Bergen. “Bedrijven gaan uit kostenoverwegingen vaker over tot zelf werven met de mogelijkheden die internet biedt. Tevens komen er generaties op de arbeidsmarkt die steeds beter in staat zijn om zelf via internet de baan te vinden. Bureaus die hun businessmodel niet aanpassen, krijgen in de toekomst het deksel op de neus.” De oplossing is dat recruiters zich – net als bijvoorbeeld een accountant of IT’er – op uurbasis laten betalen voor hun consultancy.
Kansen
Volgens Primatch vormt het afstappen van een vast fee geen bedreiging voor de branche maar biedt het juist kansen. Het urenmodel is aantrekkelijk voor kleinere bedrijven die door de hoge recruitmentfee vaak buitenspel worden gezet. En grote multinationals kunnen via een maatwerkconstructie de stappen naar behoefte afstemmen. Daarbij heeft de opdrachtgever volledige controle over het proces. Dat werkt tijdbesparend, transparant en kan tot zeventig procent goedkoper zijn. “We moeten terug naar de fundamentele waarden van werving en selectie”, aldus Primatch. “Niet alleen vervullen wij momenteel met meer voldoening ons vak, ook klanten waarderen de transparantie, kwaliteit en kostenbesparing. Gevolg is dat we het drukker hebben dan ooit.”