Door Floor Drees – De nieuwe yup (young urban professional) is een ‘CHIP’, een self-Conscious Happy Independent Professional, aldus Intermediair. Een CHIP streeft niet alleen een glansrijke carriere na, maar vooral zijn of haar eigen geluk. Bedenker Steve Sichtman blijkt zelf het prototype te zijn.
Sinds 2003 verdrievoudigde het aantal startende ondernemers. Waarom zou je immers nog voor een baas werken, als je als zelfstandige meer kunt verdienen met dezelfde werkzaamheden? En dat ook nog eens in complete vrijheid? Geen wonder dat het aantal zzp-ers maar blijft groeien. Steve Sichtman (37) probeert met zijn boek ‘De Blue Chip Managers’ deze nieuwe werknemers te typeren.
Nog even de precieze beschrijving dan: CHIPS zijn “jonge ambitieuze professionals die goed waren, hard wilden werken, maar hun carriere niet zaligmakend vonden. Ze hadden een mooi huis, een auto, gingen twee keer per jaar op vakantie en kregen op een gegeven moment het gevoel: moet ik nu echt nog hoger op de carriereladder? Nog meer gaan verdienen? Nog beter worden in mijn vak? Is dat werkelijk waar het om gaat?” De jongere generatie zoekt een balans tussen werk en privé, idealisten zijn het! Spiri-figuren! Steve zelf gaat niet voor niets eens per jaar in retraite bij een Tibetaanse monnik. Ben ik overigens de enige die daar niet aan moet denken?
Steve zoekt de verklaring voor het fenomeen in het veranderde bedrijfsleven. “De bedrijfscultuur is harder geworden. Organisaties moeten concurreren op wereldniveau en bekommeren zich minder om hun werknemers.” Die werknemers trekken vervolgens hun eigen plan.
Leuk gedokterd allemaal, maar wat een kut-term (exuzes le mot) gebruikt die man! ‘CHIP’ klinkt als iets mechanisch, iets dat voorgeprogrammeerd is. Juist, zoals de IT-man die zichzelf elke dag naar hetzelfde mdf-kantoor sleept. Laten we stoppen met het denken in ‘typen mensen’. Misschien kunnen we die tijd beter steken in het bevorderen van de samenwerking.
Wat vind jij? Laat hieronder je reactie achter.