Beter kun je het niet verzinnen. Afgelopen week werd bekend dat Joe de loodgieter – die eigenlijk geen loodgieter is - als Jan Modaal naar Gaza gaat om daar zijn zegje te doen. Waarom? Zodat hij zijn net verworven bekendheid – die hij verwierf tijdens de verkiezingscampagnes in Amerika – nog beter kan uitbuiten? Want zeg nou zelf: het is “tragisch, tragisch, tragisch”. Joe’s woorden (niet de mijne). Meer diepgang lijkt er niet in te zitten. Vraag is dan ook of we tijdens zijn ‘correspondentschap’ meer uit zijn mond zullen horen.
Nu zat er al weinig pit in de berichtgeving over het conflict in Israël, maar Joe zal daar vast en zeker zijn steentje aan bij kunnen dragen. Nog meer niet-onderbouwde kreten. Alleen nu uit de mond van een charismatische Jan Modaal, in plaats van uit de mond van ‘professionele’ verslaggevers.
Goede carrière switch
Zeker is wel dat Joe - die niet eens een loodgieterscertificaat heeft kunnen halen - hiermee een goede carrière switch maakt. Beter kan hij zich niet voorstellen. Wellicht dat hij nu genoeg betaald zal krijgen om wél zijn belastingen te betalen. Of wordt hij geraakt door een zelfgemaakte Qassam raket en is hij daarmee gelijk ’verlost’ van zijn belastingschulden? Ook in het laatste geval - je zou het niet zeggen - is Joe in het voordeel. Immers, mocht hij omkomen (we gunnen het hem niet natuurlijk), gaat hij tenminste niet de boeken in als notoire zwartwerker en zoveelste fout van McCain in dienst verkiezingscampagne. Durf te wedden dat hij dan ook direct gebombardeerd wordt tot tragische held.
Vanuit Israëlisch perspectief
Hoe het ook zij – één voordeel – Joe zal de kant van de oorlog in ieder geval vanuit Israëlisch perspectief verslaggeven. Misschien niet objectief, maar het is iets dat momenteel (zeker door de Nederlandse media) niet gedaan wordt. Hierin wordt immers overduidelijk – keer op keer - alleen Israël afgetekend en afgerekend als boosdoener. Zijn er in een conflict niet altijd twee partijen die schuld hebben? Bovendien wordt in deze berichtgeving continu ‘over het hoofd gezien’ dat Israël slechts een stipje is op de kaart, omgeven door vijandelijke, Arabische naties – die Israël al lang van de kaart hadden geveegd, ware het niet dat Israël nu eenmaal over de betere wapens beschikt. Wie goed is en wie fout, het ligt zoveel gecompliceerder dan ook Joe de loodgieter ooit zal begrijpen. Een ding staat vast: met slechts rapporteren wat je voor je ziet of het belichten van één kant van het verhaal zal de kern nooit bloot gelegd worden.