Stel, je solliciteert naar een baan, maar het lukt niet. Wat doe je dan? Ga je - hoe verleidelijk soms ook - bij de pakken neerzitten? Immers, de terrasjes lonken, het zonnetje ook en jij zit te zwoegen achter je computer, terwijl je ook buiten had kunnen zijn. Wat doe je? Weersta je de verleiding en ga je door met tikken of leg je je werk liever neer, ook al weet je dat de deadline morgen verstreken is?
Waarom is het dat sommige mensen soms zo snel toegeven aan ‘de verleiding’ om op te geven en waarom gaan andere mensen maar door - hoe vruchteloos het ook lijkt - om te bereiken wat ze willen? Het antwoord: wilskracht. Je hebt het of je hebt het niet.
Hoger doel
Als je ooit bent gestopt met roken of een dieet hebt gevolgd weet je het: je ontzegt jezelf een verleiding om zo uiteindelijk een hoger doel te bereiken. Het is een kracht waardoor je gedreven wordt, maar waar komt deze wilskracht eigenlijk vandaan? Voor het gevoel lijkt het soms rond je maagstreek te zitten, maar je weet natuurlijk wel beter. Het zit in je hoofd, maar waar eigenlijk?
Marshmallow
Psychologie professor Walter Mischel van de Columbia Universiteit deed hier uitgebreid onderzoek naar. Hij onderzocht hierbij hoe kleine kinderen omgaan met ‘verleiding’ en ‘beloning’ door honderden 4-jarige kinderen één voor één in een kamer te zetten met een tafel, waarop een koekje of een marshmallow lag. Hij vertelde de kinderen, voordat hij de kamer verliet, dat ze de keus hadden de lekkernij op te eten of niet, maar dat als ze het niet zouden doen ze daarna twee koekjes of marshmallows zouden krijgen, in plaats van één.
Afleiding
Sommigen van deze kinderen hielden het nog geen minuut vol en anderen wachtten tenminste 20 minuten. Professor Walter Mischel is ervan overtuigd dat je veel kunt leren door naar het gedrag van deze kinderen te kijken als zij alleen worden gelaten in de kamer met de ‘verleiding’ voor hun neus. Het eerste wat opviel, was dat veel van de kinderen zichzelf proberen af te leiden van de lekkernij door tegen de tafel aan te schoppen, liedjes te zingen, te tellen of met hun haar te friemelen. “Afleiding is een prima manier om met ‘verleiding’ om te gaan”, aldus Mischel. “Je leidt simpelweg je aandacht af naar wat anders, zodra de ‘verleiding’ te zwaar wordt.”
Veranderen van denken
De tweede strategie die ook veel werd waargenomen, is juist niet het afleiden van de aandacht, maar het veranderen van denken over het object van verlangen. Om kinderen te helpen het koekje of de marshmallow niet op te eten, vertelde Mischell hen dat ze er op een andere manier naar moesten kijken. “Ik vertelde ze de marshmallows als wolken of watten voor te stellen. Door deze instructies konden kinderen de verleiding veel beter weerstaan.”
Consequenties
Volgens Mischell werkt dit hetzelfde bij volwassenen. “Als je je bijvoorbeeld concentreert op de lange termijn consequenties van je acties - in plaats van je te focussen op de verleiding - maakt dit het makkelijker om de verleiding te weerstaan.” Kies jij er bijvoorbeeld voor om naar buiten te gaan in plaats van te solliciteren, dan weet je dat je in ieder geval niet dichterbij de baan komt die je wilt. Met andere woorden, de baan kan zelfs aan je neus voorbij gaan als je te laat solliciteert. Is dat het waard?
Uiteraard is ook motivatie belangrijk. In mijn ogen is het heel simpel: als je iets wilt, je er toe zet en gemotiveerd bent, kun je alles bereiken wat je maar wilt. Het gaat erom om het te doen en er niet alleen over te dromen. Succes!
Bron: NPR
Ik ben het niet geheel met het artikel eens. Niet om de inhoud maar doordat er over drie dingen wordt heen gestapt die nodig zijn om je gaande te houden voor het behalen van het doel.
1) Jezelf belonen met…. bijvoorbeeld een terrasje.
Dat kun je introduceren na het behalen van een target. Erg belangrijk om je gaande te houden.
2) Structuur aanbrengen. Probeer volgens een vast patroon te werken. Niet te veel pieken en dalen in de voortgang.
3) Beperk het aantal doelen tot een aantal dat is te overzien. Berg de rest op in een todo list.
4) En mix leuke doelen met minder leuke.
Hoi Seine, ben het helemaal met je eens.
-
Jezelf belonen is een goed ding, maar dan wel als je iets bereikt hebt, toch? Zoals in dat voorbeeld dat ik geef: als je druk bent met een sollicitatie, je weet dat de deadline morgen verstreken is. Wat doe je dan?
-
Geef je dan toe aan de verleiding om op een terrasje te gaan zitten? Of heb je de wilskracht om door te gaan?
-
Naast wilskracht (dat heb je toch nodig om iets te bereiken, meen ik) is het inderdaad handig als je structuur aanbrengt: of je dat nu doet in je werk of als je aan het solliciteren bent. Hetzelfde geldt voor de doelen… Sommige mensen stellen de minder leuke dingen uit tot het eind, maar het is beter om het te mixen, zoals jij aangeeft. Of misschien kun je er zelfs voor kiezen om de minder leuke doelen juist eerst te behalen. Het is maar net wat je werk- en relax-stijl is natuurlijk. Ik zelf ben ook van het mixen…
Ik wil alleen zeggen dat je verhaal niet zaligmakend is omdat de stress dan te hoog wordt.
Ik heb hier naast wilskracht gewoon nog 4 punten genoemd die je niet moet vergeten.
Als je jezelf vergeet te belonen na het behalen van een doel (=target) dan zal de wilskracht vanzelf afnemen en als je alleen de minder leuke doelen eerst doet neemt het plezier af en dus minder motivatie. Deze maatschappij is erg gericht op prestatie en dat is prima maar sommige dingen moet je jezelf gewoon gunnen.
En gewoon lekker doorwerken.
Yep, helemaal mee eens
Dit is voor het eerst dat ik Wilskracht, je hebt het of je hebt het niet | Carriere open en ik ben aangenaam onder de indruk door de relatie dat het artikel behelst met betrekking tot gezonde dieeten.
Dit is de eerste keer dat ik Wilskracht, je hebt het
of je hebt het niet | Carriere open en ik ben fijn onder de indruk door de
relatie welke dit stukje geniet omtrent kleurplaten vissen.
En ik ben van het soort vervelende-dingen-eerst, natuurlijk met name die dingen/mensen die geen uitstel dulden en wat echt niet anders kan. Anders zitten me die teveel in mijn nek mee te hijgen, als ik met leuke dingen bezig ben, en dat vergalt dan weer alles
Heel frustrerend. Dus probeer ik beide met de hierboven hooggeprezen, ijzeren wilskracht (leuk artikel trouwens)zoveel mogelijk te combineren, maar dat valt me vies tegen. Dat gaat vaak ten koste van mezelf. Mijn stelling is dan ook: je kunt heel veel willen, maar ondanks doorzettingsvermogen heeft de dag altijd nog steeds maar 24 uur (waarvan een gedeelte slaap, te weinig wat mij betreft). Ik kan er niet meer instoppen dan ik al doe, dus dan houdt het ergens ook op en moet ik bakzeil halen. Dan denk ik, dat ik teveel wil. Dan moet ik toch meer keuzes maken, wil ik inderdaad in elk geval nog een aanntal van die leuke doelen halen (zie eerste reactie hierboven).
Alleen komen die zo vaak tussendoor fietsen, dat ik te weinig toekom aan mijn leuke doelen. De weegschaal hangt dientengevolge nogal eens scheef
Groetjes Midlifer
Mee eens. Ik ervaar het zelfde als ik teveel met de minder leuke doelen bezig ben.
Mijn ervaring is dat je je zelf niet alleen hoeft te belonen als je een target gehaald hebt. Vooral als ik het werk een tijdje wat minder leuk vond, soms baalde van wat er moest gebeuren, verwende ik mezelf wel eens met iets wat ik leuk vind (lekker uit eten met vrienden en een bioscoopje na bijvoorbeeld). Ik kreeg daarvan altijd zo’n stoot positieve energie, dat ik er de volgende dag weer veel beter tegen kon.