Wat Astrid Thoenig betrof was het vorige week donderdag een dag als alle anderen; ze stond op, ging naar haar werk – alsof ze geen 100 was geworden…..
Al 30 jaar is ze verantwoordelijk voor de administratie. Op de bloemen en de chocolade na is dat voor haar vandaag niet anders dan anders. “Het valt moeilijk uit te leggen”, zegt ze. “Ik voel me niet oud, ik denk niet oud.”
Thoenig is geboren op 24 september 1909. Haar eerste herinneringen zijn traumatisch: “Ik herinner me dat ik naar beneden kwam vanaf de trap van de slaapkamer en dat ik twee kisten zag in de woonkamer: een witte voor mijn zusje en de ander voor een volwassenne.” Zowel haar vader als haar 10-jarige zusje kwamen om door de Spaanse Griep epidemie van 1918. “Deze herinnering heeft al mijn herinneringen van daarvoor uitgewist. Alleen mijn vader en zusje staan nog gegrifd op mijn netvlies.”
Thoenig, haar overgebleven zus en haar moeder waren ook besmet met de Griep, maar overleefden. Haar moeder werd 101 jaar oud en haar zus werd uiteindelijk 95. Een paar jaar geleden werd Thoenig opgezocht door een paar wetenschappers. Zij namen een bloedmonster van haar af, omdat zij een van de overlevenden van de Spaanse Griep was.
Twee wereldoorlogen
Thoenigs kleinzoon zegt: “Astrid heeft veel dramatische veranderingen meegemaakt: de uitvinding van de auto, het vliegtuig, televisie en de computer. Bovendien heeft ze twee wereldoorlogen meegemaakt en de maandlanding gezien.”
Thoenig meent dat het “jong denken” haar heeft geholpen om met deze (technologische) veranderingen om te gaan. Ze blijft aan het werk om haar geest scherp te houden. Ze trouwde twee keer - haar eerste man kwam om in de Tweede Wereldoorlog en werd onderscheiden met een Purple Heart - en begon vrijwel direct met haar loopbaan, toen ze van school kwam. Ze werkte bij verschillende banken advocatenkantoren en uiteindelijk kwam ze terecht waar ze nu al 30 jaar werkt: een klein familie-verzekeringsbedrijf dat in handen is van haar zoon en kleinzoon.
Met pensioen?
Haar zoon John Thornton zegt: “Ik ben 67. een van de grappen die we altijd maken, is: Hoe kan ik nu met pensioen gaan voordat mijn moeder met pensioen gaat?” Volgens hem is zijn moeder een harde werker en bovendien altijd goed gezelschap.
Thoenig, op haar beurt, waardeert het erg dat haar zoon haar deze kans heeft gegeven. Ook nu ze sinds kort niet meer autorijdt, kan ze altijd met hem mee naar het werk…
Inspiratie
De stapel verjaardagskaarten op haar bureau bevatten zelfs kaarten van vreemden, voor wie ze een inspiratie is. “Ik werk nu 37 jaar op dezelfde plek en ik vind het nog steeds geweldig”, schrijft iemand. De boodschap die ze van haar tandarts krijgt, doen haar ogen glinsteren. Hij schrijft: “Dit is nog maar het begin.”
Bron: News.Yahoo.com
En jij? Vind je het inspirerend? Daar lijkt doorwerken tot je 67e niets bij…. Laat hieronder je reactie achter.