Met ongeloof lees ik de berichten omtrent de Love Parade in Duisburg. Hoe kon dit gebeuren? 17 doden kopt De Telegraaf inmiddels, 18 doden volgens het NOS Journaal. Triest. Medeleven. Onmacht. Verontwaardiging. Vraagtekens en nog meer vraagtekens!
Je snapt niet dat als zo’n terrein geschikt is voor slechts 500.000 bezoekers en toch bijna 2 miljoen mensen op af ‘kunnen’ komen. Wat is dat voor organisatie?! Ik heb geen idee van hoeveel mensen er normaliter op af komen, maar wat ik wel ergens las (een reactie van een bezoeker): “Duisburg is geen Berlijn, maar wilde dit evenement koste wat kost. Dat is nu ten koste gegaan van deze mensenlevens.”
Bovendien lees ik in ooggetuigen-verslagen dat de aanwezige politie weinig deed. Zelfs niet toen ze drie kwartier voor dit verschrikkelijke ongeval van een ooggetuige hoorden dat – als er niets zou gebeuren – er grote paniek zou uitbreken.
Onprofessionaliteit? Onkunde?
Vooralsnog lijkt dit de organisatie verweten te worden… Door dit enorme evenement niet goed te faciliteren hebben de organisatoren bloed aan handen. Een verschrikkelijk besef, nog zoveel meer voor de nabestaanden en gewonden. Veel sterkte met het verwerken van deze nachtmerrie.
En dan te denken aan de traumatische ervaring van al die mensen die erbij waren! Je zult er maar tussen zitten, niet weg kunnen en langzaam platgedrukt worden of erger. Ik moet er niet aan denken en voel heel erg mee met alle slachtoffers en hun geliefden.