Adjunct-hoofdredacteur Rens de Jong had gisteren een super herkenbare column op BNR. Hierin vraagt hij zich af waar de dertigers toch zijn gebleven in het crisisdebat. Waar is ons geluid? Zijn wij nu zo druk bezig met het dolen en met onszelf dat we de discussie over onze toekomst maar overlaten aan werkgevers- en werknemersorganisaties? Waarom doen wij niet mee en tonen wij geen maatschappelijke betrokkenheid? Het gaat namelijk wel over onze centen, onze verantwoordelijkheden, onze verplichtingen…
Beluister hier zijn column, waarvan de tekst hieronder te lezen is…
Column Rens de Jong BNR:
“Gisteravond heb ik net zo lang televisie zitten kijken tot mijn vriendin er gek van werd en ze de hoofden van Bos, Balkenende en Rouvoet niet meer kon zien. Na uren nieuwsconsumptie miste ik iets: herkenning. Iemand die voor mij de spijker op zijn kop sloeg. Iemand waarvan ik dacht: ja, dat vind ik nou ook.
Als je hoofd bent van een bedrijf is daar een club voor: de werkgevers VNO/NCW. Als je een babyboomer, gepensioneerd of werkeloos bent, dan is daar ook een club voor, de FNV. Maar waar is het geluid van mijn generatie in het huidige crisisdebat? De 30′ers van tegenwoordig, made in de seventies. Totale stilte. Tegelijkertijd moet onze generatie wel heel wat bordjes in de lucht gaan houden: We moeten deze crisis betalen, we moeten het verpeste milieu betalen, we moeten onze ingestorte huizenhypotheek betalen, we moeten de pensioenen betalen, de verpleegtehuizen van onze ouders. Kortom er komt heel wat op ons af!
Maar menig 55+’er zal wel denken; ‘het is stil aan de overkant’, want wij dertigers zeggen helemaal niets! Hoe kan dat toch? Zijn we te druk? Dat denk ik wel. Met kinderen, carrière, kinderen, partner, er goed uitzien, kinderen, partner, carrière, etc. Kortom, excuses zat, maar geen geldig excuus. Als we al met zoveel dingen tegelijk bezig zijn, kan enige maatschappelijke betrokkenheid daar toch ook wel bij?! Interesseert het ons dan niet? Daar ben ik bang voor.
Als je opgegroeid bent als individualist kun je niet opeens groepsgedrag verwachten. Wij regelen het zelf wel weer, is de gedachte. Alleen beste generatiegenoten, wij regelen het zelf helemaal niet. Werkgevers en werknemers mogen een half jaar lang na gaan denken over alternatieven en zitten wij daarbij? Dacht het niet. Als straks een vakbondmeute op het Malieveld roept: handen af van ons pensioen, wie roept dan terug: ‘En wie moet dat gaan betalen?’ U en ik niet, want wij zijn druk met carrière, kinderen, etc. U snapt het wel.
Een paar jaar geleden had je de AVV, het Alternatief voor Vakbond met Mei Li Vos als voorvrouw. Lekker gebekt en lekker en gebekt. In veel media praatte zij over dit dertigersdilemma. Maar de PvdA, ook niet op haar achterhoofd gevallen, kapselde haar snel in als kamerlid en er bleef een oorverdovende stilte achter. Dus, een oproep aan onze generatiegenoten: Wakker worden svp! Nu wordt ook onze toekomst bepaald, want je wil er niet pas over 35 jaar achter komen dat we nu collectief hebben zitten slapen.”
Bron: BNR