In november zei Claire haar baan op om werk te zoeken op redactioneel vlak. Zonder uitkering en een goed gespekte spaarrekening, begon zij aan dit avontuur. Inmiddels zijn we bijna drie maanden verder. Naast enkele klusjes die zij doet om een beetje geld te verdienen, heeft zij nog steeds geen baan gevonden. Zal het haar lukken om werk te vinden?
Vandaag zit ik met spanning te wachten op de uitslag van een sollicitatiegesprek dat ik gisteren voerde. Het gaat om een tijdelijke functie als webredacteur. Ik ga dan voornamelijk teksten redigeren en passend maken voor op het web. Het gesprek ging goed, ik was ontspannen en we leken overeenkomende ideeën te hebben over de manier van werken. Niet onbelangrijk.
Het is nu alleen al twaalf uur in de middag en ik heb nog steeds niks gehoord. Ik ben zo ongeduldig omdat er werd gezegd dat ik gisteren eind de middag bericht zou krijgen. Hoe kan ik dit interpreteren? Ik zie de recruiter in gedachten een vrolijk telefoongesprek voeren met de gekozen kandidaat, haast met gala outfit en bubbels erbij. Lang wachten kan toch nooit een goed teken zijn? Of mijn gesprek heeft zoveel indruk gemaakt dat de werkgever met haar baas aan het bespreken is hoe zij mij een vaste aanstelling kunnen bieden. In een klein zaaltje achter glas met ernstige blikken, spitten ze mijn CV nog eens door..
Wachten, wachten, wachten, geduld is een schone zaak bij solliciteren. Voor mij is een dag een week. Maar voor een recruiter ben ik slechts een van de vele af te handelen taken.
Uiteindelijk besluit ik toch maar te bellen. Ik was er al bang voor; helaas ben ik het niet geworden. De werkgever gaf wel aan dat ze enthousiast was en mij daar wel zag werken. Er was iemand gekozen die net meer ervaring had. Daar moet ik de komende tijd dus aan blijven werken. Dit is het eerste type baan waar ik ben afgewezen en waarover ik oprecht teleurgesteld ben. Dat betekent vast en zeker dat ik op de goede weg ben…